غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)

آدم ها یکبار عمیق عاشق می شوند چون فقط یک بارنمی ترسند که همه چیز خود را از دست بدهند و اما بعد از همان یک بار ترس ها آن قدر عمیق می شوند که عشق دیگر دور می ایستد....                          «آلبرکامو»                                                 چقدر این ارتفاع چسبید خاص نوشت: من مدت هاست بی خیال خیلی حرفام . مدت ها قبل "آه" رو از سر درد و رنج کشیدم و ازون "آه " تا به امروز منتظرم خداوند باقیش رو سربده... خدارا هم بابت اونچه مقدر کرد شاکرم پس لطفا اینقدر اینجا برای من پیام خصوصی نذارین من بعد پیام خصوصیا رو نخونده می حذفم. فعلا هم هستم و زندگیم و کارهایی که قراره انجام بدم یا دارم انجام میدم به خودم مربوطه پس لطفا اینقدر با آوردن اسم بعضیا وبلاگ منو ویروسی نکنین والا بخش نظرات رو می بندم. غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)...

مجلس هشتم ..."مردي كه راه رفتنش قشنگ بود ...سبط اكبر، حضرت علي اكبر (ع)."   صداي شمشيرش مي آمد، صداي تاخت اسب و زمزمه شعري كه مي خواند. "اين مبارزه، جوهره مردان را آشكار ميكند. اين مبارزه، ادعا را از حقيقت جدا مي كند".  نفس ها حبس بود. جوان های خويشاوند، سر لاي زانو ها پنهان كرده بودند تا فريادي را كه در راه بود نشنوند. جوان ها، نيمه شب، دور از چشم بزرگتر ها رفته بودند بيابان، با هم پيمان بسته بودند، پيش از علي اكبر (ع) بروند.... مي دانستند كه هر زخم تن علي، پدرش را تكه تكه مي كند ...   اما مگر پدر و پسر گذاشته بودند.   علي گفته بود: "من باشم و شما برويد؟" پدر گفته بود: "اول علي! فقط قبل رفتن چند قدم پيش رويَم راه برود".   * می‌گفت نگویید روضۀ علی اکبر؛ بگوید روضۀ جان دادن حسین علیه السلام..                                                                غزل چگونه بگویم ز قطعه های تنت؟!                                                                 که بیت بیت تو از پیکرت جدا شده است   غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)...

  باران که می بارد تکیه ها که خیس می شوند یاد شانه های تو می افتم ای تکیه گاه خیس ترین چشم های دنیا .... کربلا که نرفته باشی.... حرم که ندیده باشی.... بین الحرمین که ندانی کجاست.... خود به خود آتش می گیری !  حتما که نباید روضه گوش داد! غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)...